De drang naar zelf ontwikkeling en bewustzijn is nog nooit zo intens geweest en in zekere zin alleen maar toe te juichen. Een tijdperk waar de wetenschap, ratio en het prestatie denken hoogtij viert.
Het aanbod is groot en verpakt in mooie omhulsels en beloftes breed ingezet en verkocht. Je zou het kunnen zien als “spiritual baby-food which is easy to swallow”.
Getriggerd door de aankondiging van het programma “30 en nooit meer ongelukkig” was ik benieuwd hoe ze dit zouden gaan doen. De mensen die werden geportretteerd waren wellicht de wat excentriekere situaties en kleurrijke varianten van hun zoektocht naar geluk, waardoor de kijker toch wel eens op een verkeerd been gezet zou kunnen worden.
Het leek zelfs door te schemeren dat het opzoeken van bliss-momenten tot een verslavend patroon kan leiden. De zoektocht naar geluk leek te gaan over afreizen naar verre landen, indrukwekkende ceremonies of middelen en de noodzaak om compleet uit het “normale” leven te stappen. Ook dit lijkt nu niet echt een afspiegeling van vele dertigers in hun zoektocht naar geluk.
Het helpt om de menselijke gedragingen, die we automatisch gebruiken, te doorgronden. Deze heeft voor ieder van ons net weer een ander karakter alsook het inzicht in de zogenaamde stap “input van buitenaf”.
In elk proces gaande in iemands leven geldt de procesmatigheid van het innerlijke systeem. Zie het als een routekaart waarlangs ieder proces in de vaste volgorde stapsgewijs in de tijd verloopt. Het is een continue beweging en een dynamisch gegeven.
De dynamiek achter dit proces is als volgt; je komt erachter dat er iets mis is en je wilt iets veranderen. Je zoekt hulp en merkt dat dit nog niet uit jezelf kan komen. Dan zoekt men dus buiten zichzelf door middel van een boek, een event, een opleiding, etc. Een prima en logische stap en eentje die de volgorde van het proces volgt.
Vervolgens raakt iets je en komen er nieuwe inzichten en voelt soms chaotisch aan. Wat er vervolgens veelal gebeurt is dat er geen transformatie bereikt wordt. Dit gebeurt als niet alle centra van je “zijn” erbij betrokken zijn geweest. Het speelt zich dan af in een of twee van de centra en niet in alle vier die er zijn. Hierdoor weet de ingezette koers zich niet te verankeren en dient zich over tijd een nieuwe soortgelijke hulpvraag aan en speelt zich volgens de bovenstaande stappen af.
Wanneer deze inzichten gezien, gevoeld en doorleeft worden zijn bliss opwekkende ceremonies of andersoortig een leuke, mooie en soms zelfs eureka ervaring in plaats van de eerdere hoge nooit-meer-ongelukkig belofte. De bliss ervaring krijgt hierdoor een relatiever karakter en is een aanvulling op de grotere transformatieve ervaring.
Wat zich uiteindelijk vormt, is dat we weten en inzien dat we zijn gestart met ideeën over onszelf en hoe meer we die kunnen loslaten, hoe meer we met ons bewustzijn in de buurt komen van ons eigen zijn.
[foto: W.J. van de Wetering]