Het Ontmoeten van mijn Tweelingziel
Een tweelingziel is de grootste spiegel…
12 jaar geleden heb ik mijn tweelingziel ontmoet. Het was een periode van grote vreugde, heftige pijnlijke gewaarwordingen, heel intens. Een energie die vrij kwam waar ik geen weet van had dat ik die in me had. Het leven is daarna nooit meer hetzelfde geworden als daarvoor.
Ik was er niet naar op zoek. Ik geloof dat ik zelfs nog nooit van de term tweelingziel had gehoord, wel van de term soulmates.
Toen ik hem ontmoette, zat ik in de periode van mijn leven dat ik single was. In eerste instantie denk je dat je de liefde van je aardse leven hebt gevonden. Er waren een paar karaktertrekken en features die ik altijd gehoopt had te vinden bij een man. Onze ontmoeting was bijzonder en de zielsherkenning magisch.
Een onverwachte ontmoeting
Ik nam deel aan een mediumschap opleiding aan het Arthur Findlay College in Engeland. De omgeving was vibrerend en we kregen heel de dag les in energiewerk. Mediumschap, healing, werken met frequenties, de ziel, spirits, contact maken met overleden dierbaren.
Niet in een zweverige cirkel zitten, maar gewoon op een stoel en werken maar. Veel lachen, plezier en ook heel serieus aan het werk. Geconcentreerd en afgestemd op het hogere. De discipline hebben om in de energie ”in de power” te blijven. De hogere energie om contact te kunnen maken met spirits.
Op een avond zijn we met zijn tweeën overgebleven in de bar van het landgoed. En we bleven zitten en praten. De lichten waren al gedempt en de rust viel over het landgoed. De overige deelnemers hadden zich allen klaargemaakt voor de aanstaande nacht. Door die rust besloten we om even rustig comfortabel tegen elkaar aan te zitten.
We keken in elkaars ogen en mijn tweelingziel begon te praten en te praten. Diepe verhalen over mijn persoonlijkheid, mijn leven, mijn energie, mijn reis als ziel, het was 1 grote wolk van intense energie en met geen pen te beschrijven wat ik daar heb ervaren. Ik weet niet hoe lang we daar gezeten hebben.
Het besef dat het heel bijzonder was, kwam de dagen daarna. Ook kreeg ik een heel warm gevoel dat vanuit mijn onderrug zich bewoog naar heel mijn rug. Warm, tintelend, prettig als in connected en een enorme vurige energie. Alsof ik compleet op “aan” was gez
Intense verbondenheid met mijn tweelingziel
De dagen daarna elke keer als ik hem zag of aan hem dacht, brandde die intense energie in mijn rug en wervelkolom van beneden naar boven en spreidde zich uit. Het pure houden van, was instant ontstaan. Een diepe liefde was in mijn leven gekomen.
Toen de week klaar was gingen we allebei onze eigen weg. Mijn tweelingziel woonde niet in Nederland en ik wel. We hielden contact via de telefoon, mail en Whatsapp. Intense gesprekken volgden. Er was nog geen sprake van een relatie in de fysieke vorm en we spraken ook niet over een relatie. De liefde die we voelden was er gewoon. Onvoorwaardelijke liefde voor mij toen een nieuwe term, ik had hem al vaker gehoord, maar begreep hem pas toen ik hem had ervaren.
Fijne gesprekken dat je echt in het diepst van je ziel wordt geraakt, gezien wordt, gehoord wordt iemand die je ziet, begrijpt en je voelt, rauw als hij iets raakt wat ik niet meer gezien of gevoeld had, maar diep verstopt zat.
De synchroniciteit nam toe. Liedjes in een bar, op de radio, in de auto, tekens, het spiritueel bewustzijn kwam in een vernieuwde laag. Gevoeliger voor geluid, energieën, energieën van anderen, gedachten voelen van anderen, nog beter emoties kunnen lezen. Mijn tweelingziel aanvoelen, hoe hij zich voelt. Het was teveel om op te noemen. Ik voelde dat ik moest aarden, at veel en liep veel buiten door het park en bos, dus ik voedde mezelf met veel voeding en buitenlucht. Instinctief om me te voeden en geaard te blijven. Het was veel in die tijd. Een kind opvoeden, een baan hebben en in een persoonlijke aardverschuiving zitten.
De intense synchroniciteit die we hadden als je tegelijk aan elkaar denkt en letterlijk het gevoel hebben dat hij deelgenoot maakt van jou op dat moment. Ik voelde aan alles dat ik in een immens proces zat.
Toch was ik geen starter in persoonlijke ontwikkeling. Ik had al verschillende coaching- en energiewerk opleidingen gedaan en daar al dwars door blokkades heen gewerkt. Maar dit was een next level en nieuw terrein. Ik kan me veel nog herinneren van die intense periode. Relaties met vrienden die in een nieuw licht kwamen, de kijk op de wereld, de wereld zelf, je kijk op relaties. De strijd die vaak wordt gevoerd in relaties. Het “Ik heb een partner versus ik ben een partner”. De voelbaarheid van de dualiteit.
Loslaten en zelfliefde
Totdat het moment kwam dat we moesten breken, het leek toen dat er geen andere keuze was. Elk ons eigen pad bewandelen, los van elkaar. Die pijn was niet te beschrijven. Losgerukt worden. De avond dat we dat besloten, leek het alsof iemand een mes in mijn buik stak en langzaam omdraaide. Door die intense pijn en de reis erna, ben ik uiteindelijk alle blokkades tot op het diepste niveau gaan opruimen.
Dat was de eerste keer dat ik deze liefde op het vlak van onvoorwaardelijkheid zo heb ervaren voor een ander mens. De les was groots en er was ook geen weg meer terug.
De roep naar mezelf, de roep naar mijn eigen ziel ben ik af gaan leggen. Dwars door aspecten waar je geen weet van had.
- Vrienden verloren, waarbij de energie er gewoon niet meer was.
- Alleen thuis zijn omdat je beseft dat uitgaan niet de immense leegte gaat vullen die je zou hopen.
- Dwars door het gemis heen, de diepe pijnen. Geconfronteerd worden met lagen in jezelf waarvan je echt niet wist dat ze bestonden.
Uiteindelijk is zelfliefde het allerbelangrijkste wat er is, want vanuit zelfliefde kan je elke relatie aangaan die je graag zou willen ervaren. Mijn grootste goed was geboren, nog meer onvoorwaardelijk van mezelf te houden.
Dat was de eerste keer dat ik deze liefde op het vlak van onvoorwaardelijkheid zo heb ervaren voor een ander mens. De les was groots en er was ook geen weg meer terug.
Hoe kan je gehoord worden als je jezelf niet hoort?
First HEAL yourself.