Mijn reis van Jeugdherinneringen tot Persoonlijke Groei
Uit wat voor een kudde kom jij?
Dat was de eerste vraag die ik een tijd geleden kreeg in een workshop systemisch werken met paarden. Ik antwoordde intuïtief; uit een emotioneel onveilig systeem.
Eigenlijk ben ik pas veel later in mijn leven herinneringen op gaan halen van vroeger die minder of zelfs helemaal niet leuk waren. Ik heb namelijk altijd teruggekeken op een zorgeloze jeugd en ik romantiseerde dat notabene. Het zit namelijk ook gewoon in mijn aard om vrolijk en positief te zijn. Daar voel ik me het best bij.
Maar dat wil niet zeggen dat ik altijd vrolijk was. Het was nu eenmaal het gedrag dat ik op dat moment gekozen had en toen het beste bij me paste. Dus wat doe je als jong kind of jong volwassene? Ik stopte alles lekker weg. Feesten en doen alsof je van het leven geniet.
Maar als je je opeens realiseert dat je als jong kind niet gehoord werd, of heel vaak werd verteld dat je de jongste was en je mening of ideeën niet serieus genomen werden. Niet gezien werd daardoor, tot aan ineens die concrete herinnering dat je niet durfde te vragen of je naar de wc mocht in de klas op de lagere school. Mensen die mij kennen zeggen:.. jij? Echt, ik geloof je bijna niet. Toch is het zo en heb ik een flinke weg afgelegd voor mijn persoonlijke groei.
Ik zie het leslokaal met dat zelf gefabriceerde schuifbordje bij de deur van de klas. Bij groen was de wc vrij en bij rood was een andere leerling naar de wc. Elke keer als het bordje naar groen ging, wilde ik mijn vinger opsteken en vragen: mag ik naar de wc? Maar de angst dat iedereen dan naar me keek was te groot. Ik had het warm, mijn hart klopte in mijn keel en ik voelde me klein. Maar ik durfde het echt niet en mijn buik deed alleen maar meer pijn. Wat zullen ze wel niet van me denken? Doodeng als iedereen naar je keek. Allemaal vragen en gedachten die bij me opkwamen zodra ik naar de wc moest. Ik kan me het moment van het-in-je-broek-doen-van-angst nog zo goed herinneren.
Het systeem in mijn jonge jaren
Het systeem waarin ik ben opgegroeid en waar ik deel van uitmaakte was als jongste van drie met twee ouders. Niet gehoord worden of het spannend vinden om je uit te spreken of je op de voorgrond te zetten. Het systeem waar uitsluiten heel gewoon was. Wie ben ik nu helemaal? Er is in die jonge jaren nooit iets gedaan met angst of onzekerheid. Dat gebeurde vroeger gewoon niet, althans niet bij ons in het gezin. Er was geen ruimte voor die persoonlijke aandacht. Waar ik me erg prettig voelde en vrij was buiten. We leefden tussen de boeren op het platteland. Buiten kon ik op mijn pony urenlang in het bos rijden. En als ik me niet fijn voelde of alleen, dan ging ik bij mijn pony in de stal in het hooi zitten. Daar werd ik altijd heel rustig van.
Mijn persoonlijke groei
Op mijn weg in persoonlijke groei en ontwikkeling was de komst van mijn prachtige zoon ook een belangrijke aanleiding om ervoor te zorgen dat hij niet hetzelfde hoeft mee te maken. Ik wilde ervoor werken en zorgen dat hij mijn angsten en onzekerheden in ieder geval niet ging overnemen. Het is simpelweg niet nodig als je hierin je eigen verantwoordelijkheid neemt. Eerlijk durven kijken naar de rode lijnen in je leven, wat er zich heeft afgespeeld en waar blokkades opgeruimd mogen worden en waar heling nodig is.
Wat ik altijd heb gewild is om in ieder geval mijn shit niet door te geven aan mijn kind. Te zorgen dat ik opruim, oude blokkades ophef, negatieve overtuigingen transformeer. De lijn laten stoppen door zelf verantwoordelijkheid te nemen. Ervoor zorgen dat je niet automatisch je negatieve emoties, gedragingen en het systeem naar je kind laat doorgaan.
Ik doe dit omdat ik weet en voel dat dit de enige weg is om zelf te groeien en te zorgen dat je alles in liefde blijft en kan aankijken.
En hoe was het nu afgelopen met dat kleine meisje in de klas?
Zij liep uiteindelijk, helaas, met een hele zere buik, alleen naar buiten en deed het daar, met tranen in haar ogen in de broek om vervolgens heel hard naar huis te fietsen. Gelukkig thuis, en na alle spanning en schaamte, kreeg ze….een schone broek…trek deze maar aan. 
.